Frytki kontra migdały: Kalorie za kalorie
W idealnym świecie spożywanie codziennej porcji frytek zamiast migdałów byłoby prostym wyborem, a żadne negatywne konsekwencje nie wynikałyby z wyboru słonej, smażonej w głębokim tłuszczu opcji.
Badania te finansowane przez przemysł ziemniaczany badania sugerują, że nie ma znaczącej różnicy między spożywaniem 300-kalorycznej porcji frytek a 300-kaloryczną porcją migdałów codziennie przez miesiąc, pod względem przyrostu masy ciała lub innych markerów ryzyka cukrzycy.
Być może podjadanie smażonych kawałków ziemniaków zamiast migdałów wypełnionych białkiem nie popchnie skali w krótkim okresie, ale to nie sprawia, że decyzja jest równie zdrowa. Migdały zapewniają korzyści zdrowotne, w tym obniżają “zły” cholesterol LDL. Na dłuższą metę są one znacznie lepszą opcją, aby pomóc odeprzeć przewlekłe choroby – w tym cukrzycę – lub opóźnić ich powikłania.
Jakie czynniki związane ze zdrowiem mierzyło badanie?
Badanie zostało opublikowane w American Journal of Clinical Nutrition. Naukowcy losowo podzielili grupę 165 dorosłych (średni wiek 30 lat; 68% kobiet) na trzy grupy przez 30 dni i przydzielili im do spożywania dziennej 300-kalorycznej porcji jednego z poniższych:
- migdały, prażone i solone (około 1/3 szklanki)
- frytki gładkie (średnia porcja)
- Frytki doprawione ziołami i przyprawami (średnia porcja).
Naukowcy dostarczyli uczestnikom 30 jednodniowych porcji żywności, mówiąc im, aby włączyli je do codziennej diety, ale nie oferując żadnych dodatkowych instrukcji dotyczących zmiany diety lub poziomu aktywności, aby zrównoważyć spożycie 300 kalorii.
Ilość tłuszczu w ciałach uczestników mierzono wraz z całkowitą wagą, poziomem cukru we krwi, insuliną i hemoglobiną A1C (długoterminowe odzwierciedlenie poziomu cukru we krwi) zarówno na początku, jak i na końcu miesiąca. Pięciu uczestników z każdej grupy przeszło również testy po posiłku w celu oceny krótkoterminowych odpowiedzi cukru we krwi.
Waga to nie wszystko, co liczy się dla zdrowia
Po 30 dniach zmiany w ilości tkanki tłuszczowej i całkowitej masie ciała były podobne. Podobnie jak poziom glukozy i insuliny mierzony za pomocą badań krwi po poście.
Pojawiła się jednak jedna kluczowa różnica: wyższy poziom glukozy i insuliny we krwi tuż po zjedzeniu frytek w porównaniu z osobami jedzącymi migdały.
Kuszące jest stwierdzenie, że nie ma dużej różnicy między frytkami a migdałami – liczą się kalorie. Ale bliższa lektura wzmacnia pogląd, że dwie pozycje ogólnie umieszczone na przeciwległych końcach spektrum zdrowej żywności są jeszcze dalej od siebie, niż wyniki badań mogą nam wmówić.
Jedynym wyraźnym odkryciem było to, że spożywanie frytek zwiększyło poziom glukozy we krwi i wydzielanie insuliny znacznie bardziej niż migdały. Jest to zgodne z długoterminowymi badaniami pokazującymi, że spożywanie ziemniaków wiąże się ze zwiększonym ryzykiem cukrzycy typu 2, szczególnie w porównaniu z pełnymi ziarnami.